یک مطالعه جدید نشان داده است که در حالی که مصرف کالری نامتوازن ممکن است تاثیری بر کاهش وزن نداشته باشد، اما می‌تواند منجر به کاهش قابل توجه اشتها در طول روز شود و یک صبحانه سنگین و کامل به افراد چاق کمک می‌کند تا اشتهای خود را به منظور کاهش وزن سرکوب کنند.
به گزارش بارز نیوز و به نقل از نیو اطلس، در حالی که پژوهش‌ها در مورد رژیم‌های روزه‌داری و غذا خوردن در زمان محدود ادامه می‌یابد، می‌توانیم انتظار داشته باشیم که درک روشن‌تری از بهترین زمان‌ها برای غذا خوردن و چرایی آن به دست آوریم.
اکنون یک پژوهش جدید با بررسی تأثیرات رژیم‌های غذایی نامتوازن که وابسته به یک صبحانه سنگین است، بینش جالب و جدیدی را در این موضوع به ارمغان آورده است. نتایج به‌دست آمده در این پژوهش نشان می‌دهد، اگرچه یک صبحانه سنگین، پتانسیل واقعی برای کاهش وزن را ارائه نمی‌دهد، اما می‌تواند اشتهای ما را در طول روز سرکوب کند.
تاکنون شاهد پژوهش‌هایی بوده‌ایم که شکاف‌های مهمی را در دانش ما در خصوص مزایا و معایب رژیم‌های مختلف غذایی پر کرده است؛ از جمله پژوهش‌هایی که نشان می‌دهند محدود کردن مصرف کالری برای کاهش وزن، موثرتر از عدم مصرف کالری به مدت چندین ساعت و ناشتا ماندن است. برخی نیز حتی به پتانسیل ضد پیری غذا خوردن در زمان‌های مشخصی از روز اشاره می‌کنند.
اکنون دانشمندان در دانشگاه “آبردین” (Aberdeen) در اسکاتلند در بررسی مصرف کالری به روشی که اصطلاحا “از پیش” یا نامتوازن نامیده می‌شود، به دنبال این بودند که این ایده را بررسی کنند که آیا خوردن قسمت اعظم غذای روزانه در اوایل روز باعث می‌شود راحت‌تر چربی‌سوزی شود؟
این ایده ممکن است یادآور آن جمله معروف قدیمی باشد که می‌گوید “صبحانه را مانند یک پادشاه، ناهار را مانند یک شاهزاده و شام را مانند یک فقیر بخورید” و فرض می‌کند که این عادت غذایی با گره خوردن به ریتم شبانه‌روزی یا ساعت بدن باعث می‌شود متابولیسم ما برای سوزاندن کالری موثرتر عمل کند.
پروفسور “الکساندرا جانستون” نویسنده ارشد این پژوهش می‌گوید: افسانه‌های زیادی در مورد زمان خوردن غذا و تأثیر آن بر وزن یا سلامت بدن وجود دارد. این تا حد زیادی به ریتم شبانه‌روزی بدن مربوط است؛ اما تصمیم گرفتیم نگاه دقیق‌تری به نحوه تعامل زمان با متابولیسم بدن بیندازیم.
جانستون و تیمش برای انجام این کار، ۳۰ فرد دارای اضافه وزن یا چاق شامل ۱۶ مرد و ۱۴ زن را انتخاب کردند که به طور تصادفی به دو گروه رژیم غذایی صبحگاهی یا یک گروه رژیم غذایی شبانه تقسیم شدند. هر دو رژیم شامل تعادل تقریباً برابری از پروتئین، کربوهیدرات و چربی بود و برای یک دوره چهار هفته‌ای قبل از یک دوره شستشوی یک هفته‌ای مصرف متعادل کالری در طول روز دنبال شد. سپس شرکت‌کنندگان، رژیم غذایی گروه مقابل را برای یک دوره چهار هفته‌ای اتخاذ کردند.
دانشمندان، مصرف انرژی افراد را از طریق روشی ردیابی کردند که گردش هیدروژن و اکسیژن بدن را اندازه‌گیری می‌کند. دانشمندان هیچ تفاوتی بین این دو رژیم غذایی از نظر مصرف انرژی یا کاهش وزن پیدا نکردند، به طوری که افراد در طول هر یک از این دو رژیم غذایی چهار هفته‌ای به طور متوسط کمی بیش از ۳ کیلوگرم وزن کم کردند.
با این حال دانشمندان اثرات زمان‌بندی وعده‌های غذایی را بر کنترل اشتها ردیابی کردند، چیزی که به گفته آنها تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته بود، زیرا پژوهش‌های قبلی اغلب فاقد معیارهای زمانی برای رصد اشتها هستند.
آنها این کار را با اندازه‌گیری اشتهای افراد در فواصل زمانی، از زمان بیدار شدن تا زمان خواب برای ۳ روز متوالی و در فواصل ۳۰ دقیقه‌ای در آزمایشگاه در هر روز انجام دادند. آنهایی که در گروه رژیم غذایی صبحگاهی بودند، سطح گرسنگی به مراتب کمتری را در طول روز نشان دادند.
جانستون می‌گوید: شرکت‌کنندگان گزارش دادند که در روزهایی که صبحانه بزرگتر و سنگین‌تری می‌خوردند، اشتهایشان بهتر کنترل می‌شد و در بقیه روز احساس سیری می‌کردند. این می‌تواند در مقایسه با محیط تحقیقاتی که ما در آن کار می‌کردیم، در دنیای واقعی بسیار مفید باشد.
البته اندازه این مطالعه کوچک است و محققان خاطرنشان می‌کنند که این مطالعه به جای یک محیط آزمایشگاهی کاملاً کنترل شده در شرایط آزادانه انجام شده است، اما سرنخی برای تفکر به این موضوع ارائه می‌دهد.
پژوهشگران قصد دارند این مطالعه را با پژوهش‌های بیشتری در مورد متابولیسم کارگرانی که شیفتی کار می‌کنند، دنبال کنند. همچنین روزه‌داری متناوب، رژیم غذایی دیگری است که آنها مایلند روش‌های خود را در آن اعمال کنند.
جانستون در پایان می‌گوید: نکته‌ای که توجه به آن مهم است این است که وقتی نوبت به زمان‌بندی و رژیم غذایی می‌رسد، احتمالاً یک رژیم غذایی مناسب برای همه وجود نخواهد داشت. دریافتن این موضوع مستلزم مطالعات رژیم غذایی در آینده خواهد بود، اما در هر حال چیزی است که اندازه‌گیری آن بسیار دشوار است.
این پژوهش در مجله Cell Metabolism منتشر شده است.
انتهای پیام
