حمیدرضا نعیمی: ذائقه امروز مردم، ستاره‌های چشم رنگی نیست/ سینمای بدنه نیاز به ستاره‌سازی دارد
حمیدرضا نعیمی در گفت وگو با خبرنگار بارز نیوز با اشاره به راهیابی بازیگران تئاتری چون نوید محمدزاده، هوتن شکیبا، بهرام افشاری، جواد عزتی و شبنم مقدمی به سینما اظهار داشت: تماشاگرها به راحتی حضور این بازیگران را پذیرفته و این‌ها هم توانایی‌هایشان برای ایفای نقش در ژانرهای مختلف اعم از کمدی و جدی را ثابت کرده‌اند.
بازیگر فیلم‌های سینمایی منصور و صحنه زنی افزود: از آنجایی که هیچ تفاوتی میان بازیگری تئاتر و سینما قائل نیستم و اعتقاد دارم که در هر دوی این شاخه‌ها و مدیوم‌ها بازیگری اتفاق می‌افتد، پس چیز عجیبی نیست که بازیگران تئاتر در سینما فعالیت دارند، همانطور که در تمام دنیا این گونه است.
نعیمی می‌گوید: در دهه‌های گذشته قبل و بعد از انقلاب همچنان شاهد حضور بازیگران بزرگ و قدرتمندی بودیم که بازیگری را در سینمای ما بسیار پیش بردند و این به معنای کتمان توانایی‌های بازیگرانی که فقط در سینما فعالیت داشتند نیست.
بازیگران تئاتر در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ فروش فیلم‌های سینمایی را تضمین می‌کردند
او که علاوه بر نویسندگی و کارگردانی تعداد زیادی اثر نمایشی، در نمایش‌هایی چون خانه کاغذی، وعده‌گاه نهنگ‌ها، شهر آدم، شهر حیوان، داستان‌های کارور، چِه‌گوارا، روز به‌خیر آقای وزیر، کافه فرانسه، جیرجیرک، نسخه پاراجانف و مرغ ماهی‌خوار کارگردانی و نیز ایفای نقش کرده، افزود: در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ همچنان حضور بازیگران پرقدرتی از میان بازیگران تئاتر را شاهدیم که جزو ستاره‌های سینما شده‌اند. حتی این بازیگران تئاتر به نوعی فروش فیلم‌ها را هم تضمین می‌کردند.
نمایشنامه‌های آژاکس، مکبث، کالون و قیام کاستلیون، شاه‌لیر، فاوست، رابینسون کروزوئه، شوایک، ریچارد، زال و رودابه و ضحاک نمی‌میرد، جزء مهم‌ترین آثار اقتباسی نعیمی است.
بازیگر سریال‌های تلویزیونی دل، سنجرخان و بانوی سردار گفت: از دهه ۷۰ به این سو، با فیلم عروس بهروز افخمی اتفاق مهمی در سینمای بدنه ما افتاد و نیاز به چهره‌های جدید و روز داشت. چهره‌هایی که تیپ جوان آن روز بعد از سال‌های جنگ که دوران بسیار سختی را از سر گذرانده بود می‌خواست و نیاز داشت آدم‌های شبیه به خودش را ببینند.
سینمای بدنه نیاز دارد به سمت ستاره‌سازی برود
نعیمی می‌گوید: خیلی‌ها اعتقاد دارند به این که چشم رنگی‌ها وارد سینما شدند. اما اعتقاد من این است که سینمای بنده نیاز دارد به سمت ستاره‌سازی برود که ممکن است ستاره‌های ورزشی باشند که برای چند صباحی وارد سینما می‌شوند یا ستاره‌هایی در حوزه‌های دیگر از جمله خواننده‌ها که در تمام دنیا مرسوم است.
به گفته او، ممکن است این اتفاق بنا بر ذائقه و هر شرایط دیگری دوباره تغییر کند که نباید تعجب کنیم.
بازیگر سریال‌های تلویزیونی جیران و آوای خاک گفت: مبحثی به نام بازیگری در کلاس یا بازیگری مؤلف داریم که قدرت آن را دارد تا نقش‌های متفاوت و پیچیده را بازی کند و سینمای ما همواره برای این نوع فیلم‌ها به چنین بازیگرانی نیاز دارد.
نعیمی با تأکید بر این که تئاتر هیچ وقت نابود نمی‌شود اظهار داشت: تاریک‌ترین دنیای بشری را در قرون وسطی می‌بینم که در آن دوران حتی قبل از آمدن مسیح شاهدیم در رم باستان بازیگران را هم طبقه فواحش میدانستند و از این که بازیگران در گورستان عمومی مردم دفن شوند پرهیز می‌شد و اجازه این کار را نمی‌دادند و تئاترها تعطیل و حتی برخی از این‌ها مجازات و یا کشته می‌شدند.
وی افزود: اما تئاتر در دل کلیسا شکل می‌گرفت و کلیسا و دین مداران به این نتیجه رسیدند که تئاتر رسانه بزرگی برای همه شاخه‌ها اعم از دینی و نگاه‌های این چنینی و اجتماعی و تفریحی است.
نعیمی ادامه داد: تئاتر با وجود ذات اعتراضی که دارد از دیرباز از اولین متنها از یونان باستان تا به امروز توان این را دارد که زنده بماند. حتی روزگاری گفته می‌شد که مرگ تئاتر آغاز شده اما دیدیم که بلیط تئاتر گران‌ترین بلیط است.
وی افزود: در روزگاری که در ایران بلیط سینما ۶ هزار تومان بود مردم حاضر بودند ۳۰ هزار تومان بدهند و در تالار وحدت و سالن‌های دیگر تئاتر ببینند و تئاترهای ما با زیبایی با استقبال مخاطب مواجه شوند.
این بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون که هم اینک مشغول تمرین در نمایشی با کارگردانی آرش سنجابی برای یک اجرا در کشور ارمنستان است، گفت: هیچ کسی نمی‌تواند تئاتر را نابود کند. تئاتر نخواهد مرد. تئاتر راه خودش را برای حیات پیدا خواهد کرد. همچنان که در تمام دنیا این اتفاق افتاده و تاریخ آن را ثابت کرده است. اگر امروز نوعی دلزدگی و ناامیدی را شاهد هستیم باید در سیاست‌های برخی بدانیم که نسبت به هنر و فرهنگ هیچ توجهی ندارند.
نعیمی تصریح کرد: هر چه در تمام دوران‌ها در زمینه فرهنگی و هنری ضربه خوردیم همه از سوی افراد ناکارآمدی بوده که هیچ جایگاه فرهنگی در کشور و بین مردم و هنرمندان نداشتند.
