مهدی کوهیان در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی بارز نیوز و در توضیح بیانیه اعتراض‌آمیز دست اندرکاران زن سینما نسبت به آن‌چه «خشونت علیه زنان» در این حرفه نامیده‌اند، گفت: مانند بسیاری از دوستان عقیده دارم که این اتفاقات صرفا در سینما رخ نمی‌دهد و در سایر حِرَف نیز رخ داده و می دهد.
وی با اشاره به یکی از پرونده‌های حقوقی خود در حوزه سینما که در قالب یک پرونده مالی بین دو سینماگر خانم و آقا مطرح شده بود، گفت: در مورد این پرونده یک چیزی سرجای خودش نبود و سینماگر خانم به نظر می‌رسید که حال روانی مساعدی ندارد، من هم از داستان بی‌خبر بودم و در آخرین لحظات به ذهنم رسید که از خانه سینما استمداد بطلبیم.
این حقوقدان ادامه داد: نامه‌ای به آقای شاهسواری در خانه سینما زدیم که ایشان بسیار خوب عمل کردند و موضوع را به هیئت داوری خانه سینما ارجاع دادند؛ پس از آن شورای داوری تشکیل جلسه داد و در جلسه خانم رویا تیموریان که یکی از اعضای شورای داوری خانه سینماست به درستی و صحیح‌ترین شکل ممکن متوجه ماجرا و پشت صحنه این اتفاق شد و به نظرم نقشی بسیار استثنایی را در این میان بازی و کمک کرد که احقاق حق برای شخص نامبرده صورت گیرد.
وی تصریح کرد: اینها را گفتم که تاکید کنم راه حلی که در بیانیه آمده بود و آن کثرت حضور زنان در کمیته ای بود که مسائل را رسیدگی کنند، بسیار راهگشا است.
کوهیان یادآور شد: این بیانیه از این جهت که راهکار داده، ارزشمند است اما همچنان باید به این نکته توجه داشته باشیم که این موضوع صرفا در حوزه سینما نیست ولی چون سینما روی پیشانی و جلوی چشم است و مردم بیشتر با آن در ارتباط هستند، هر اتفاقی که در آن می افتد مردم بیشتر با آن در ارتباطند؛ در نتیجه آسمان ریسمان بافتن‌ها و پررنگ کردن حواشی در آن بیشتر است.
این حقوقدان در پاسخ به این پرسش که آیا پیشنهاد تشکیل شورایی در خانه سینما را راه حل مساعدی ارزیابی می‌کند، بیان کرد: حتما فکر می کنم که صنف و نظام صنفی می تواند در مورد تمام موضوعات راهگشا باشد. به جهت این که در قانون برنامه ششم توسعه آنجایی که دولت مکلف به استقرار نظام صنفی می شود، یکی از مقدماتی که در تکلیف قید می شود، تنظیم مناسبات بین هنرمندان است.
وی تاکید کرد: در این قانون، مقصود از تنظیم مناسبات همه این موارد است، همان گونه که در بیانیه می بینید بسیاری از این اتفاقات به واسطه یک فعالیت کاری و حرفه ای شکل می گیرد یعنی سواستفاده به این جهت شکل می گیرد که شخصی کار حرفه ای و هنری خودش را انجام می دهد اما طرف مقابل برای باج گیری یا سوءاستفاده متوسل به آزارهای جنسی و روحی و روانی می شود.
کوهیان تاکید کرد: درنتیجه صنوف حتما در این زمینه راهگشا هستند؛ البته یک نظام صنفی به این معنا که درباره آن فکر شده، برنامه ریزی شده و راهکارهایی در آن ارائه شده باشند، می تواند نقش مهمی در پیشگیری از چنین رویدادهایی داشته باشد.
وی ادامه داد: این که زنان در آن کمیته باشند موضوع نیست بلکه موضوع این است که تشکیل دهنده آن چه کسی باشد، یعنی افراد و اشخاص آن چه کسانی باشند. اینها موضوعاتی هستند که تبحری ویژه می طلبند.
کوهیان یادآور شد: باید روی این موضوع کار شود تا به ترکیبی منطقی برسیم؛ یعنی ترکیبی که کار پژوهشی روی آن انجام شود و این لزوما از دل یک بیانیه نمی تواند بیرون بیاید. باید تیمی از روانشناسان و روانکاوان تشکیل شود؛ چرا که تنها بخشی از این موضوع حقوقی است و به حقوقدانان نیاز دارد اما بخش بزرگی از آن روحی و روانی است و باید از متخصصانی دیگر در این حوزه استفاده شود.
به گزارش بارز نیوز، دست اندرکاران زن سینما در بیانیه‌ای اعتراض‌آمیز نسبت به آن‌چه «خشونت علیه زنان» در این حرفه نامیده‌اند فریاد اعتراض سر داده و تقاضای شفاف خود برای رسیدگی به مصادیق تعریف شده این خشونت را از نهادهای خانه سینما، سینماگران، منتقدان و مخاطبان اعلام کرده‌اند.
این بیانیه که به امضای صدها زن شاغل در سینمای ایران و چهره‌های سرشناسی چون نیکی کریمی، هدیه تهرانی، ترانه علیدوستی و بسیاری از بازیگران شناخته شده رسیده است (و هنوز نیز بر تعداد امضاهای آن افزوده می‌شود) به جامعه سینمایی ایران در مورد شدت و گستردگی آزارها علیه زنان که برای اولین بار به یک فریاد جمعی تبدیل شده، هشدار داده است.
