روزنامه قدس نوشت: رضوی در سریال «گناه فرشته» برخلاف کارهای قبلی خود، این بار در قالب یکی از شخصیت‌های اصلی نقش‌آفرینی کرده است. علاوه بر صداپیشگی در آثار سینمایی و تلویزیونی، صدای او به عنوان راوی مجموعه «مستند ایران» یکی از آثار ماندگار در روایتگری مستند محسوب می‌شود. با اضافه کردن گویندگی ده‌ها کتاب صوتی در سال‌های اخیر، کارنامه این هنرمند پیشکسوت پربارتر شده است. به بهانه ایفای نقشی که در سریال «گناه فرشته» داشته با این صداپیشه، مجری و گوینده درباره تجربه بازیگری‌اش در یک سریال شبکه نمایش خانگی گفت‌وگو کردیم که این گف و گو را در ادامه می‌خوانید.
تجربه بازی در سریال گناه فرشته چطور بود و چطور به گروه بازیگران سریال اضافه شدید؟
از طرف آقای عنقا (کارگردان اثر) دعوت به همکاری شدم. پیش از این با کارهای ایشان آشنا بودم و سریال «آقازاده» را دیده بودم به همین دلیل علاقه‌مند به همکاری با این کارگردان بودم. امیدوارم کار موفقی شده باشد و مخاطبان از آن استقبال کنند.
ایفای نقش پدر حامد در این سریال برای شما چه چالش‌هایی داشت و همبازی شدن با شهاب حسینی چطور بود؟
آن قدر انتخاب‌های به‌جا و مناسبی برای ترکیب بازیگران این سریال اتفاق افتاده بود که بازی در کنار آن‌ها به من قوت قلب می‌داد و من با چالش خاصی در نقش‌آفرینی روبه‌رو نشدم. ایفای نقش در کنار این بازیگران حرفه‌ای، کار را برای من آسان کرده بود و بازی در کنار شهاب حسینی عزیز هم برایم لذتبخش بود.
نقشی که در این سریال بازی می‌کنید چه ویژگی‌هایی دارد و قرار است در ادامه سریال، نقشتان پررنگ‌تر شود؟
طبیعتاً این نقش در ادامه پررنگ‌تر می‌شود و نقشی دراماتیک و مؤثر در سریال است که امیدوارم مخاطبان بپسندند. پرونده‌ای از گذشته باز می‌شود و نقشی که من ایفا می‌کنم در پیشبرد قصه مؤثر است.
شما عرصه‌های مختلف هنری را تجربه کرده‌اید از صداپیشگی و گویندگی گرفته تا اجرا و بازیگری، کار کردن در کدام حوزه برایتان عزیزتر است؟
با توجه به تجربه‌های مختلفی که داشتم شخصاً کار در رادیو را بیش از همه دوست دارم شاید دلیلش این باشد که شروع کارم با رادیو بوده و انس بیشتری با آن دارم، این عرصه کاری از جنس من است به همین دلیل با رادیو صمیمی‌تر هستم.
این روزها مردم کمتر رادیو گوش می‌دهند؟
کسانی که اهل رادیو بوده‌اند همچنان به این رسانه شنیداری وفادار هستند و رادیو گوش می‌کنند. شنوندگان پروپا قرصی که دل‌مشغولی‌شان رادیو است و به آن اهمیت زیادی می‌دهند.
شما صداپیشگی نقش‌های مختلف را هم بر عهده داشته و سابقه بازیگری هم دارید، به نظر شما صداپیشگی و بازیگری به هم نزدیک هستند؟
به نظرم این دو حرفه خیلی به هم نزدیک هستند البته تفاوت‌هایی دارند اما از یک دسته و قماش هستند. برای من فعالیت در بازیگری و صداپیشگی منافاتی با هم ندارد.
یعنی صداپیشگی تنها تکیه بر موهبت ذاتی صدای خوب نیست بلکه مهارت در بیان، کنترل لحن و نمایش احساس در بیان، آن را شبیه بازیگری کرده است؟
همین طور است. من از سال ۴۹ در عرصه صدا، مشغول به کار هستم و بیش از پنج دهه کار، علاوه بر اینکه انس و علاقه‌ام به این حرفه را بیشتر کرده، مهارت‌ها و ضرورت‌هایی که این کار لازم دارد را نیز در من تقویت کرده است. با وجود اینکه عرصه‌های مختلف هنری را تجربه کردم ولی رادیو، خانه اول و آخر من است و از سایر رسانه‌ها برای من اولویت بیشتری دارد.
این روزها در رادیو چه برنامه‌ای دارید؟
برنامه‌های مشخصی را در رادیو فرهنگ و رادیو تهران دارم. برنامه «کتاب شب» در رادیو تهران، طولانی‌ترین برنامه در عمر رادیو است و کسی برنامه‌ای حدود ۳۰ ساله نداشته است. حدود هزار و ۴۰۰ هفته می‌شود که هر هفته خلاصه کتابی را در این برنامه رادیویی می‌خوانم. برای من بخت بزرگی است که از طریق یک برنامه رادیویی، دائم در جریان کتاب‌های جدید و انتشارات روز بوده‌ام.
در گذشته صدا در آثار تصویری مهم بود مثلاً در دهه ۶۰ فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی دوبله می‌شدند، چه شد که دوبله آثار ایرانی کنار گذاشته شد؟
چون صدای سر صحنه متداول شد و پس از این ماجرا، مسئله دوبله کمرنگ شد. اساساً وقتی کار، سر صحنه و زنده باشد، هم برای عوامل تولید دلچسب‌تر است و هم برای بینندگان. همیشه به صدا در بازیگری اهمیت داده شده و می‌شود. بسیاری از نقش‌ها را به خاطر صدای خاص یک بازیگر به او پیشنهاد می‌کردند. نقشی که من در «گناه فرشته» بازی می‌کنم هم بیشتر به خاطر صدایم بوده است. پر بیراه نیست که در بسیاری از آثار دیگر هم به صدای بازیگر اهمیت داده شود. بازیگران باید روی صدایشان تمرین و تمرکز کرده و صدایشان را تربیت کنند.
در گذشته نسلی از دوبلورها را داشتیم که صدایشان برای ما بسیار خاطره‌ساز بود، چرا آن نسل طلایی دوبلورها دیگر تکرار نشدند؟
متأسفانه نسل جدید آنچنان جدی و عاشقانه که نسل گذشته کار می‌کرد، کار نمی‌کنند و مسائل را سرسری می‌گیرند شاید دلیلش به اقتضای جوانی و وضعیت روزگار باشد وگرنه ضرورت دارد به حرفه دوبله توجه شود و آن را جدی بگیرند.
به نظر شما صداپیشگی و گویندگی بازنشستگی دارد؟
به نظرم کار صدا تا زمانی که نفس آدم درمی‌آید و می‌تواند حرف بزند، ادامه دارد مگر اینکه فرد خسته یا از او سلب علاقه شود. در این حرفه هر چه جلوتر بروید آمادگی و مهارت بیشتری پیدا می‌کنید و اجرای این کار برایتان راحت‌تر و کارکرد هم دلنشین‌تر می‌شود.
چه عواملی سبب دلسردی و سلب علاقه فعالان عرصه صدا می‌شود؟
کمتر اتفاق می‌افتد که صداپیشگان از این حرفه کنار بروند چون بسیاری از آن‌ها عاشق کارشان هستند. البته عوامل دلسردکننده زیادی وجود دارد ولی کسی که عاشق کارش است آمیخته به این حرفه می‌شود و جریان کار، او را با خودش میبرد.
شرایط این حرفه از نظر مالی و معیشتی چطور است؟
متأسفانه خوب نیست و این حرفه جذابیت‌های مالی ندارد. کار صداپیشگی و اجرای رادیویی، جوابگوی معیشت نیست و درآمدش برای گذران زندگی کارساز نیست. خود من کارهای دیگری از جمله گویندگی و اجرای برنامه‌های خصوصی دارم و دستمزدهای مشخصی می‌گیرم. کار در رادیو هم به خاطر عشق و علاقه‌ام است. من معمولاً کارهای رادیویی را قبول می‌کنم چون فضای رادیو از نظر روحی به من نزدیک است.
پیشنهاد بازی در یک فیلم و سریال را با چه شرایطی قبول می‌کنید؟
باید نقش را بشناسم و مطمئن باشم از پس ایفای آن برمی‌آیم. ضمن اینکه کاراکتر را دوست داشته باشم، به نظرم این پیش‌شرط‌ها را هر بازیگری دارد. دوست دارم مردم سریال گناه فرشته را ببینند و منتظر نظر مردم درباره ایفای نقش خودم هستم. سریال هم کار خودش را می‌کند چون فیلم‌نامه‌ای خوب با عوامل و بازیگران حرفه‌ای دارد.
