حالا دیگر هوای تازه‌ای در تئاتر دمیده بود. اما این هوای تازه فقط شامل حال داخل کشور نمی‌شد. حالا دیگر بحث گفتگو با دیگر ملل و تمدن‌ها هم در میان بود. پس طبیعی بود که جشنواره تئاتر فجر هم در راستای همین تغییرات، حال و هوای دیگری پیدا کند و البته بعد از ۱۶ دوره، از یک جشنواره سراسری به جشنواره‌ای بین‌المللی تبدیل شود تا کشورهای دیگر متوجه بشوند که مردم ایران چه فرهنگ و هنری دارند و هنرمندان‌شان چه آثاری خلق می‌کنند.
به گزارش بارز نیوز، هفدهمین جشنواره تئاتر فجر به دبیری حسین سلیمی که آن زمان مدیریت مرکز هنرهای نمایشی را بر عهده داشته، برگزار شده است.
به دنبال تغییراتی در وضعیت سیاسی کشور، حالا دیگر هنرمندان هم به جشنواره تئاتر فجر اعتماد پیدا کرده بودند و این چنین بود که این جشنواره با حضور ۱۱۳ اثر و در بخش‌های مسابقه، ویژه، جشنواره جشنواره‌ها، خارجی و خیابانی برگزار شد.
اما بازه زمانی این دوره از جشنواره با دوره‌های پیشین هم متفاوت بود و جشنواره هفدهم از یکم تا ۱۵ بهمن سال ۱۳۷۷ میهمان گروه‌های نمایشی و تماشاگران مشتاقی بود که برای دیدن نمایش‌های این جشنواره مشتاق بودند.
بهرام بیضایی در این دوره از جشنواره دو متن داشت؛ «آرش» و «آژدهاک»، دو متنی که آقای نویسنده در اوایل دوران جوانی خود به نگارش درآورده بود و همچنان جزو متون درخشان نمایشی کشورمان به شمار می‌آیند. نمایشنامه‌هایی که به شیوه برخوانی اجرا می‌شوند.
قطب‌الدین صادقی که دغدغه اجرای متون ملی را داشت، «آرش» را روی صحنه برد و «آژدهاک» هم با کارگردانی وحید عوض‌زاده روی صحنه رفت. کارگردانی که برخلاف صادقی، بعدا کمتر نامش در تئاتر دیده شد.
هادی مرزبان که در اجرای نمایشنامه‌های اکبر رادی اصرار داشت، در این دوره از جشنواره نمایشنامه «شب روی سنگفرش خیس» را به صحنه آورد. با اجرای این نمایش جمشید مشایخی بعد از چند سال روی صحنه رفت. در کنار او جمعی از بازیگران شناخته شده همچون فردوس کاویانی، ایرج راد، فرهاد آییش، فرزانه کابلی، علی رامز و فرزین صابونی و مهشاد مخبری به عنوان دو چهره جوان بازی کردند.
آتیلا پسیانی که در پی تجربه‌های تازه بود، نمایش «تبار خون» را اجرا کرد؛ نمایشی که تلاشی بود برای اجرایی متفاوت از «مکبث» شکسپیر. او در کنار همسرش فاطمه نقوی در این نمایش به ایفای نقش پرداخت.
اما سیاوش تهمورث برای حضور تازه خود در جشنواره فجر، نمایشنامه‌ای از پرویز زاهدی را انتخاب کرده بود؛ «چرخه آتش». او این نمایش را با بازی گوهر خیراندیش، محمد حاتمی، مهسا مهجور و خودش روی صحنه برد.
پری صابری که در آن مقطع به نمایش ایرانی گرایش پیدا کرده بود،« رستم و سهراب» را روی صحنه آورد.
منیژه محامدی دیگر کارگردان شناخته شده تئاتر هم نمایشی را با نام «مسافر بی توشه» نوشته ژان آنوی به جشنواره هفدهم آورد. افسانه ماهیان، مهوش افشارپناه، فرخ نعمتی، محمد اسکندری و … از جمله بازیگرانی بودند که با این نمایش روی صحنه رفتند.
«نمایش ممنوع» را داود فتحعلی بیگی برای شرکت در این دوره از جشنواره نوشته و اجرا کرد. نمایشی که مانند دیگر نمایش های این هنرمند، اثری آیینی و سنتی به شمار می‌آمد.
تاجبخش فناییان با نمایش «نصف شب است دیگر دکتر شوایتزر» نوشته ژیلبر سسبرون را در این دوره از جشنواره اجرا کرد.
حمید امجد و امیر آقایی دو هنرمند جوانی بودند که در این دوره از جشنواره شرکت داشتند.
امجد که همچون استاد خود بهرام بیضایی، دلبسته نمایش‌های ایرانی و شرقی بود، در این دوره از جشنواره یکی از آثار درخشان خود را اجرا کرد؛ «نیلوفر آبی» نمایشی که برگرفته از نمایش‌های شرقی بود. با اجرای این نمایش بهروز بقایی و پرستو گلستانی روی صحنه رفتند و رضا کیانیان هم طراحی صحنه آن را بر عهده گرفت.
امیر آقایی دیگر جوان مستعد حاضر در این دوره از جشنواره بود. او نمایش «سرانجام پیر می‌شوی» را با متنی از خودش اجرا کرد.
آقایی که بعدا بیشتر در حوزه بازیگری فعال و به یکی ازبازیگران درخشان ما تبدیل شد، در آن مقطع گاهی هم دست به قلم می‌شد یا در حوزه کارگردانی تجربه کسب می‌کرد.
مریم معترف اما در ادامه تجربیات پیشین خود این بار نمایشی را با نام «فرود سیاوشان» اجرا کرد که متن آن را همچون کاری قبلی‌اش، حسن باستانی نوشته بود.
سوسن رحیمی اما در این دوره از جشنواره، نمایش «مسابقه» را که یک کار خیابانی بود، نوشته و اجرا کرد.
کورش زارعی که حالا دبیر دوره چهل و یکم جشنواره تئاتر فجر است، سال ۷۷ نمایشی را با نام «آینه توی سقف» نوشت و اجرا کرد.
در این دوره از جشنواره یک گردهمایی هم برگزار شد با تیتر «دریچه‌ای به تئاتر نوین جهان». این گردهمایی پژوهشی در موزه فرش برپا شد و طبیعتا برگزاری آن در جهت برنامه‌های سیاسی خارجی آن دوران مبنی بر گفتگو و تعامل با دیگر کشورها بود. چراکه مدیران وقت در تلاش بودند در حوزه‌های گوناگون، فرصت دوستی با کشورهای دیگر را به دست آورند و چهره نادرستی را که بعضی از رسانه‌ها از ایران و ایرانیان ترسیم کرده بودند، اصلاح کنند.
انتهای پیام
