به گزارش خبرنگار سینمایی بارز نیوز، سینمای امسال ایران تا به امروز، با حدود ۸ میلیون مخاطب، ۲۵۰ میلیارد تومان فروخته است که اگر همین روند برای شش‌ماهه دوم تکرار شود و بتواند با ۱۶ میلیون مخاطب، ۵۰۰ میلیارد بفروشد، این آمار باز هم نمی‌تواند نشانه خوبی برای نزدیکی سینمای ایران به دوران قبل از کرونا باشد.
اگر میزان فروش امسال به مرز ۸۰۰ میلیارد برسد، آن زمان می‌توانیم ادعا کنیم که سینما، به شرایط نرمال پیش از کرونا رسیده است اما برای رسیدن به آمار ۲۵ میلیون مخاطب، باید تغییراتی را در چند شیوه اکران لحاظ کنیم.
اولین تغییر، جلوگیری از اکران هم‌زمان فیلم‌های پرمخاطب یک گونه است. البته که نمایش هم‌زمان ۲ فیلم پرمخاطب در یک گونه، می‌تواند رقابت ایجاد کند اما نمایش بیشتر از این تعداد فیلم، تنها آتش فیلم‌سوزی را بیشتر می‌کند. مانند اتفاقی که برای سینمای اجتماعی در ۳ماه‌ونیم اخیر رخ داد و طی آن، علف‌زار، تی‌تی، دوزیست و ابلق در یک فاصله زمانی کوتاه روی پرده رفتند. نتیجه اما این‌گونه شد: فیلم‌هایی که هر کدام‌شان استعداد و انتظار گیشه بیشتر از ۳۰ میلیاردی داشتند، نتوانستند فروش خود را به ۲۰ میلیارد برسانند. طبیعی است که این اتفاق نباید برای شش‌ماه دوم سال تکرار شود.
طی شش‌ماه نخست، بسیاری از فیلم‌هایی که بهتر بود در سامانه‌های وی‌اودی نمایش داده شوند، به سینماها آمدند و سالن‌ها را اشغال کردند. این روند باید متوقف شود تا سالن‌ها، به نفع آثار مخاطب‌پسند آزادسازی شود.
در روز ملی سینما که قیمت بلیط، نیم‌بها بود، ۴ برابر یک روز نرمال، مخاطب به سینما رفت. بنابراین قیمت بلیت، برخلاف آن چیزی که بعضی افراد تصمیم‌گیر در حوزه سینما گمان می‌برند، تاثیر مستقیمی بر روی میزان فروش و روند استقبال دارد. طرح شناور شدن قیمت بلیت، اقدام خوبی است که باید از شکل اختیاری خارج شده و تمام سینماهای کشور را در بر بگیرد. وقتی نتایج این کار، اظهرمن‌الشمس و به نفع سینمای ایران است، چرا این طرح می‌بایست با این میزان تاخیر اجرایی شود و اکنون که اجرایی شده، چرا باید اختیاری باشد؟
در زمینه رونق سینما، گفته اخیر شخص وزیر ارشاد را هم باید جدی تلقی کرد که طی آن، از امیدواری نسبت به کم کردن میزان فیلم‌های توقیفی خبر داده بود. نمایش هر کدام از این فیلم‌ها، می‌تواند حجم قابل قبولی از مخاطب را به سینماها بکشاند.
بسیار بعید است که این موارد، اجرایی شوند و سینمای ایران نتواند به آمار قابل قبول ۲۵ میلیون مخاطب و گیشه ۸۰۰ میلیاردی برسد. مواردی ساده با قابلیت اجرایی بالا که می‌تواند دم مسیحایی تازه‌ای به سینمای ایران برای رسیدن به شرایط نرمال قبل از دوران کرونای خود بدمد.
