پوران درخشنده در گفت وگو با خبرنگار سینمایی بارز نیوز و در پاسخ به این پرسش که چه نظری درباره جنبش می‌تو و خشونت علیه زنان در سینمای ایران دارد، گفت: همیشه و در هرحال هر حرکتی که باعث شود فضای زندگی ما سالمتر باشد و با آرامش بیشتری بتوانیم زندگی کنیم خوب است. در یک کلام آگاهی دادن و شناخت همیشه خوب است.
تهیه کننده و کارگردان فیلم سینمایی هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند (۱۳۹۱) با تاکید بر این موضوع که حرف نزدن و بیان نکردن مشکلات و آسیب‌های اجتماعی بدترین رویکرد ممکن است، اظهار داشت: این که آسیب‌ها و چیزهایی در جامعه پنهان بماند، همیشگی نیست و سرانجام در جایی سر باز می کند و آنجا جایی است که دیگر راهکارهای کوچک و درمان‌های محدود جواب نمی‌دهد و باید یک جراحی بزرگ انجام دهیم.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا امیدی از جهت تحقق اهداف این جنبش و سرانجام یافتن بیانیه زنان دست اندرکار سینمای ایران دارد، گفت: بله البته و ان شاء الله که بتواند به سرانجام برسد.
هر واکنشی نسبت به ظلم یا اشتباه، حائز اهمیت است
نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی شمعی در باد (۱۳۸۲) تاکید کرد: موضوع شفاف سازی و صحبت از بدرفتاری و رفتارهای غیراخلاقی باید در همه حِرفه‌ها و مشاغل دیگر هم جریان داشته باشد. بحث، بحث خانواده، جامعه و مسائلی است که در زندگی تک تک ما بسیار اهمیت دارد. به همین دلیل پرداختن به آن، به جای سکوت اهمیت بسیاری دارد.
درخشنده یادآور شد: همیشه می شود سکوت کرد و چیزی نگفت اما سکوت چیزی را تغییر نمی دهد و این داستان صرفا در زیرپوست جامعه رشد می‌کند؛ می توان صحبت و آگاهی رسانی کرد تا هم دیگران آگاه شوند و هم خاطی ها بدانند که کجای این داستان قرار دارند.
کارگردان فیلم سینمایی پرنده کوچک خوشبختی (۱۳۶۶) در پاسخ به این پرسش که تا چه اندازه با ماهیت و هدف این جنبش موافق است، تصریح کرد: در نهایت هر حرکتی که واکنش به ظلم یا اشتباهی باشد، حائز اهمیت است؛ من حرکت در این مسیر را با فیلمم هیس دخترها فریاد نمی‌زنند شروع کردم.
به گزارش بارز نیوز، پوران درخشنده (۱۳۳۰ کرمانشاه) تحصیلات تکمیلی خود را در مدرسه عالی تلویزیون و سینما گذراند و در سال ۱۳۵۴ در سازمان صدا و سیما شروع به کار کرد و در همان زمان فیلم طاعون که دربارهٔ طاعون در کردستان در سال ۱۳۲۸ است را تهیه کرد.
سال بعد (۱۳۵۵) فیلمی دربارهٔ چهارشنبه سوری و پس از آن در سال ۱۳۵۶ فیلمی درباره موسیقی نواحی ایران را تولید کرد. درخشنده در سال ۱۳۷۵ مستندهای سه‌گانه صنایع دستی را در کردستان با عناوین موج، جانماز، سجاده، نازک کاری و گلیم ساخت.
وی سال ۵۹–۱۳۵۸ فیلم مستند چرخها می‌چرخند را تولید کرد که نگاهی به مسایل رکود اقتصادی و تعطیلی کارخانه‌ها به‌خصوص ایران ناسیونال (ایران خودرو فعلی) را به تصویر کشاند.
زیر سقف دودی (۱۳۹۵)، هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند (۱۳۹۱)، حرفه ای‌ها (فیلم ویدئویی، ۱۳۸۹)، خواب‌های دنباله‌دار (۱۳۸۸)، بچه‌های ابدی (۱۳۸۵)، رؤیای خیس (۱۳۸۴)، شمعی در باد (۱۳۸۲)، عشق بدون مرز (۱۳۷۷)، زمان از دست رفته (۱۳۶۸)، عبور از غبار (۱۳۶۸)، پرنده کوچک خوشبختی (۱۳۶۶)، رابطه (۱۳۶۵) آثار سینمای داستانی درخشنده در طول چهاردهه فعالیت حرفه‌ای در مقام پژوهشگر، نویسنده و کارگردان است.
بیانیه‌ای که به امضای صدها زن رسید
به گزارش بارز نیوز، ۱۲ فروردین دست اندرکاران زن سینما در بیانیه‌ای اعتراض‌آمیز نسبت به آن‌چه «خشونت علیه زنان» در این حرفه نامیده‌اند فریاد اعتراض سر داده و تقاضای شفاف خود برای رسیدگی به مصادیق تعریف شده این خشونت را از نهادهای خانه سینما، سینماگران، منتقدان و مخاطبان اعلام کردند.
این بیانیه که به امضای صدها زن شاغل در سینمای ایران و چهره‌های سرشناسی چون نیکی کریمی، هدیه تهرانی، ترانه علیدوستی و بسیاری از بازیگران شناخته شده رسیده است (و هنوز نیز بر تعداد امضاهای آن افزوده می‌شود) به جامعه سینمایی ایران در مورد شدت و گستردگی آزارها علیه زنان که برای اولین بار به یک فریاد جمعی تبدیل شده، هشدار داده است.
در این بیانیه آمده است: هرگونه خشونت، آزار و باج‌گیری جنسی در محیط کار از نظر ما محکوم است و برای توقف آن خواستار عواقب قانونی جدی برای متخلفین هستیم.
