چند ساعتی بیشتر به پایان روز یکشنبه نمانده بود که خبر رسید محمدمهدی عسگرپور، کارگردان سینما و تلویزیون، به سمت مدیرعامل خانه هنرمندان انتخاب شده است. مدیرعامل قبلی خانه هنرمندان مجید رجبی‌معمار بود که اسفند سال گذشته از سمت خود استعفا کرد.
او در گفت‌وگویی با ایسنا علت استعفای خود را مسائل مالی خانه هنرمندان و بی‌مهری به این مجموعه عنوان کرده بود. به‌گفته رجبی‌معمار، مشکلات مالی خانه هنرمندان از زمان شیوع کرونا بیشتر شد و فعالیت این مجموعه را با مسائلی مواجه کرد.
او گفته بود: «در این دو سه سال اخیر با تغییراتی که در مدیریت شهرداری تهران پیش می‌آمد، ما با وقفه‌هایی برای کمک روبه‌رو بودیم. خصوصا از وقتی قصه کرونا آمد و خانه هنرمندان نیز مانند خیلی از مکان‌های دیگر درآمدهای داخلی خودش را نیز از دست داد. اینجا دقیقا زمانی بود که ارشاد و شهرداری باید کمک بیشتری به خانه هنرمندان می‌کردند. ما با تلاش‌هایی که کردیم، سال گذشته(۱۳۹۹) از وزارت ارشاد و شهرداری کمکی دریافت کردیم که توانستیم وضعیت را پشت سر بگذاریم ولی از اواسط امسال(۱۴۰۰) شرایط بسیار سخت‌تر شد و اصلا امکان ارتباط و دسترسی ما با مسئولان تصمیم‌گیر در شهرداری و وزارت ارشاد که غالبا از دوست‌های قدیمی ما هم هستند، فراهم نشد.»
از طرف دیگر، رجبی‌معمار در همین مصاحبه اشاره کرده بود که مشکل نبود بودجه در حوزه فرهنگ و هنر نیست، بلکه مسئله نحوه تخصیص بودجه است و به اعتقاد وی خانه هنرمندان در تخصیص بودجه با بی‌مهری مواجه شده و چه‌بسا با رفتن وی، این بی‌مهری‌ها نیز خاتمه یابد.
استعفای رجبی‌معمار در شورای‌عالی خانه هنرمندان که ریاستش بر عهده ایرج راد، بازیگر نام‌آشنای سینما و تلویزیون و تئاتر بود، پذیرفته نشد تا اینکه بالاخره روز ۲۸ فروردین این شورا استعفای وی را پذیرفت. بعد از آن، احتمالا، چالش بزرگی که پیش روی شورای‌عالی خانه هنرمندان برای انتخاب مدیرعامل جدید این مجموعه قرار داشت، این بود که چه‌کسی سر کار بیاید که هم استقلال خانه را حفظ کند و هم با ارتباطاتی که دارد، از پس تامین هزینه‌ها و مخارج خانه برآید.
فرایند انتخاب مدیرعامل خانه هنرمندان به این ترتیب است که ۱۲ نفر از نمایندگان انجمن‌های صنفی هنری به همراه نماینده شهرداری مدیرعامل خانه هنرمندان را انتخاب می‌کنند. در مدتی که رجبی‌معمار استعفا کرده، از میان افرادی که اسامی‌شان به‌عنوان مدیرعامل آتی خانه هنرمندان مطرح شد، می‌توان به احسان آقایی، رئیس سابق موزه هنرهای معاصر تهران یا حسین پارسایی، کارگردان و تهیه‌کننده تئاتر اشاره کرد.
همچنین از حمید نیلی، مدیر سابق انجمن تئاتر انقلاب و دفاع‌مقدس که گویا گزینه مورد نظر شهرداری برای تصدی مدیرعاملی خانه هنرمندان بوده نیز نام برده شد. در نهایت، نام محمدمهدی عسگرپور به‌عنوان مدیرعامل خانه هنرمندان انتخاب شد. آنطور که ایسنا خبر داده، براساس اعلام اعضای حاضر در جلسه روز یکشنبه شورای‌عالی خانه هنرمندان ایران، رأی اعضا به مدیرعاملی عسگرپور داده شد اما از آنجا که نماینده شهرداری در جلسه روز یکشنبه حضور نداشته، اعضای حاضر بهتر دانستند تا رأی او نیز دریافت شود و بعد این انتخاب به‌صورت رسمی از سوی خانه هنرمندان ایران اعلام شود. همین قضیه نشان می‌دهد که بر سر انتخاب عسگرپور به‌عنوان مدیرعامل خانه هنرمندان توافق قطعی وجود ندارد.
هم اعضای شورای‌عالی و هم مدیرعامل خانه می‌دانند که بدون کمک‌های شهردای به‌سختی می‌توانند از پس مشکلات مالی خانه برآیند. شاید به‌دلیل همین قطعی‌نبودن انتخاب عسگرپور بود که دیروز روابط عمومی خانه هنرمندان چنین اعلامیه‌ای داد: «روابط‌عمومی خانه هنرمندان ایران به اطلاع می‌رساند تنها مرجع رسمی نشر اخبار خانه اعم از انتخاب مدیرعامل جدید و تمامی مصوبات شورای‌عالی خانه هنرمندان ایران، روابط عمومی این نهاد بوده و اخبار لازم تنها از طریق این واحد اطلاع‌رسانی عمومی می‌شود.»
در سال‌های گذشته، بدنه اداری خانه هنرمندان به‌طور بی‌رویه‌ای رشد کرده و مجموعه‌ای که روزگاری تحت مدیریت بهروز غریب‌پور- نخستین مدیر خانه هنرمندان- با تعداد محدودی کارمند امورش می‌چرخید، حالا گویا بیش از ۱۰۰ نیرو دارد. تامین حقوق همین نیروها خود معضلی است که بخشی از درآمدها و کمک‌های حمایتی خانه را می‌بلعد. گویا از ابتدای امسال حقوق کارکنان خانه افزایش پیدا نکرده و پرداخت معوقات آنها به انتخاب مدیرعامل جدید و تامین منابع مالی لازم گره
خورده است. مسئله دیگری که خانه با آن مواجه است، هزینه‌ها و مخارج جاری و تعمیر و نگهداری است. پرداخت هزینه برق، آب، گاز، اینترنت و سایر مخارج این مجموعه، مخصوصا اگر بدهی‌های ادوار گذشته نیز روی هم انباشته شده باشد، این یکی دیگر از مشکلاتی است که مدیرعامل خانه پیش روی خود می‌بیند.
هم‌اکنون، درآمدهای خانه هنرمندان از گالری، سالن سینما، تماشاخانه و اجاره کافه‌های این مجموعه آنقدر نیست که کفاف تامین حقوق نیروها و هزینه‌های جاری این مجموعه را بدهد و به همین دلیل خانه برای برآمدن از پس هزینه‌هایش به حمایت شهرداری و ارشاد وابستگی تام و تمام دارد. برای نمونه، از سینمای این مجموعه که از سال گذشته وارد چرخه اکران عمومی شده، استقبال چندانی نمی‌شود و معمولا سانس‌های نمایش فیلم‌ها به‌دلیل به حد نصاب نرسیدن تعداد تماشاگران ملغی می‌شود.
البته شاید همه این مسائل و مصایب، به اندازه اجرای برنامه‌های فرهنگی و هنری‌ای که با انتقاد جریان‌های فکری مختلف مواجه نشود و مدیر جدید را به اشاعه تفکری خاص متهم نسازد، سخت نباشد. باید منتظر ماند و دید نهایتا چه‌کسی روی صندلی مدیرعاملی خانه هنرمندان تکیه می‌زند و آیا از این توان و هوشیاری برخوردار است که این مرکز فرهنگی مورد علاقه جوانان را به ساحل امن و آرامش برساند.
