قاعدتا انتظار داریم یک فوتبالیست خوب را مشغول هنرنمایی در زمین بازی ببینیم، اما این قاعده در مورد بسیاری از بازیکنان ایرانی رعایت نمی‌شود.
این یعنی عملکرد آنها در زمین مسابقه چندان چنگی به دل نمی‌زند، اما مدام در رسانه‌ها حضور دارند و طوری حرف می‌زنند که انگار بهترین بازیکن جهان هستند.
یک مصداق شش‌دانگ در این مورد رشید مظاهری است؛ گلری که از اواسط حضورش در تراکتور تا آن جدایی جنجالی، حضور در استقلال، درگیری با محمود فکری، اختلاف نظر با فرهاد مجیدی و بعد هم حضور ناموفق در سپاهان فقط و فقط نمره منفی گرفته، اما همچنان در قامت یک ستاره موفق و کارآمد مصاحبه‌های آنچنانی انجام می‌دهد.
تازه‌ترین مصاحبه‌ای که از رشید منتشر شده حاوی نکات عجیبی است. او که بلافاصله بعد از حضور در سپاهان با تمجید از سبک بازی این تیم کلی به مجیدی طعنه زده بود، حالا گفته با فرهاد مشکلی ندارد و اگر او بخواهد حتی حاضر است به الاتحاد کلبا برود! آدم واقعا متحیر می‌ماند که در ذهن این بازیکنان چه می‌گذرد و با خودشان چه فکری می‌کنند. جایی که باید با هم خوب تا می‌کردید و موفق می‌شدید آن بساط «اره بده و تیشه بگیر» را راه انداختید، حالا که از هم دور هستید با این ادبیات حرف می‌زنید؟ خب اصلا رفاقت و باورهای شما چه اهمیتی برای مردم دارد؟ هوادار مایل است کیفیت بالای بازیکن را در زمین ببیند که از این نظر وضع یکی مثل رشید مظاهری در سال‌های اخیر واقعا تعریفی نداشته است؛ گلری که مدت‌هاست فقط از او مصاحبه می‌بینیم و بس.
