پرونده- هنر مهجور| جلوههای ویژه نباید زیر ذرهبین نگاههای حفاظتی باشد
حمید رسولیان در گفت وگو با خبرنگار سینمایی بارز نیوز و در توضیح چالشها و دغدغههای طراحان و مجریان جلوههای ویژه میدانی در سینمای ایران بیان کرد: دغدغه بسیار زیاد است و دوستان فعال در عرصه جلوههای ویژه همه این درگیری ها را دارند و هیچ کدام نیستند که در یک امنیت شغلی به سر ببرند.
وی ادامه داد: مدیران و طراحان جلوههای ویژه با این که سختترین کار در سینما را برعهده دارند اما کمترین حمایت از آنها می شود. من و همکاران با این که تعداد زیادی نیستیم و کمتر از ۱۰ نفر هستیم که در این عرصه فعالیم اما بی مهری های زیادی را تحمل می کنیم.
طراح و مجری جلوههای ویژه فیلم سینمایی نگار (رامبد جوان ۱۳۹۴) افزود: از سوی دیگر به جای حمایتی که از کار ما شود روز به روز بر گره ها و سخت گیری هایی که نسبت به ما وجود دارد، افزوده میشود. به شکلی که دائما درگیری بوروکراسی و نامه نگاری های اداری هستیم و این موضوع باعث می شود تا در فیلم ها و تولیدات کمتر از تخصص همکاران ما که در آن حرفه ای هستند، استفاده شود.
فضای کاری جلوههای ویژه، جذاب و منحصر به فرد است
رسولیان در پاسخ به این پرسش که از چه زمانی و چگونه وارد حرفه جلوههای ویژه شده است، تاکید کرد: در ابتدا حدود ۱۷ سال در کنار استادان این مجموعه کار و دستیاری کردم؛ در کنار افرادی چون داوود رسولیان و مرحوم شریفی راد.
وی ادامه داد: داوود رسولیان برادرم بود و فضای جلوههای ویژه فضایی بود که دوست داشتم؛ چون برادر بزرگترم در این عرصه فعال بود و بحث جلوه های ویژه همیشه در خانواده وجود داشت به این فضا علاقمند شدم و با اشتیاق به این عرصه ورود کردم و بعد از حدود دو دهه دستیاری رسما دعوت به همکاری شدم.
طراح و مجری جلوههای ویژه سریال ستارخان (محمدرضا ورزی ۱۳۹۶) در توضیح علت علاقهاش به کار در حوزه جلوههای ویژه میدانی یادآور شد: فضای کاری جلوه های ویژه فضایی جذاب و منحصر به فرد است که هیچ کدام از دوروزش شبیه به هم نیست. چرا که پلان های فیلم ها، کارگردانها و ایده با هم متفاوت است؛ ضمن این که این کار هیجان بسیاری بالایی دارد و شما را تشویق به ارتباط گرفتن و کار کردن در آن می کند.
جلوههای ویژه نباید زیر ذرهبین نگاههای حفاظتی باشد
طراح و مجری جلوههای ویژه فیلم سینمایی اشنوگل (علی سلیمانی، هادی حاجتمند ۱۳۹۵) در توضیح این مطلب که کیفیت کاری شرکتهای دانش بنیانی که ظاهرا برای تولید و تجهیز ملزومات جلوههای ویژه میدانی فعال شدهاند، اظهار داشت: اصلا اطلاعی از شکل گیری چنین شرکت هایی ندارم؛ هیچ کس در این باره با من تماس یا ارتباطی برقرار نکرده است و تاکنون چنین چیزی را نشنیده ام. ضمن این که اگر حقیقتا چنین کاری را کرده اند چرا تا به حال با ما ارتباطی نگرفته اند و از ما نپرسیده اند که نیاز ما چیست یا حجم کارمان به چه ترتیب است. درخواست های ما چه هست و اساسا توجه دارند که ما با چه چیز کار می کنیم یا نمی کنیم؟
رسولیان توضیح داد: ما خودمان می توانیم نیازهای خودمان را برطرف و مرتفع سازیم اما به شرطی که دست ما را باز بگذارند؛ نباید زیر ذره بین نگاه های حفاظتی باشیم چرا که همکاران من کاملا تعریف شده و مشخص کارشان را انجام می دهند. ولی متاسفانه با ما با نگاه ها و سختگیری های نظامی رفتار می شود. این درحالی است که چرخ فرهنگی-هنری این حرفه با کمک همین چند نفر محدود در این عرصه می چرخد وگرنه اگر سیستم هم به ما اعتماد نداشته باشد، چه کسی قرار است که در حوزه کار کند؟
وی ادامه داد: ما در کارمان دائم مورد بازخواست هستیم که این مواد از کجا تهیه شده یا از کجا آمده است؟ برای کوچکترین چاشنی بدنی یا فشنگی که قرار است شلیک شود (که در تولیداتمان مورد نیاز است مورد بازخواست گسترده ای هستیم)؛ درست است که فشنگ بحث امنیتی دارد اما امروز سینمای جهان از این موارد گذشته است و اسلحه های افکتیو دارند که این کارها را تسهیل می کند؛ ضمن این که تهیه و تولید موادی که نیاز داریم آنقدر سخت و پیچیده شده است که گروه های تولیدی و تدارکاتی از آن فرار می کنند.
طراح و مجری جلوههای ویژه فیلم سینمایی به نام پدر (ابراهیم حاتمیکیا ۱۳۸۴) تاکید کرد: سیستم ناکارآمد اداری ما باعث می شود که در مورد موضوعات بسیار کند عمل شود و بعضا دو تا سه ماه طول می کشد که مجوز کاری صادر شود در حالی که کارهای سینما روزانه است و سینما نیاز دارد که کارهایش روزانه رفع شوند و این زمانبری معضلات بسیاری را ایجاد می کند.
جلوههای ویژه کار سخت و توانفرسایی است
رسولیان خاطرنشان کرد: هر شغلی وسایلی را نیاز دارد و وسایل شغل ما مربوط به سیستم نظامی است و باید از مراحل حفاظتی رد شود اما وقتی همکاران من با قابلیت خودشان به ترکیب و تولیدی می رسند که می توانند نیازهای خودشان به تولید سریال و فیلم و … را برطرف سازند متاسفانه باز هم بازخواست می شوند.
طراح و مجری جلوههای ویژه فیلم سینمایی ماهورا (حمید زرگرنژاد ۱۳۹۵) در پاسخ به این پرسش که کدام کار را در کارنامه کاری دشوارتر از سایرین میداند، گفت: ما کار آسان نداریم؛ جلوه های ویژه کار سخت و توانفرسایی است و من یکی از پرکارترین افراد، دست کم در سریال ها هستم. همه کارها سخت هستند چون بیشتر در محیط های خارجی کار می کنیم و در محیط های بیرونی و سرد و گرم مشغل کار هستیم و علاوه بر مشکلات و سختی های سرصحنه و نکات ایمنی و امنیتی که بسیار در کارمان اثرگذار است باعث می شود که کار ما اصلا آسان نباشد.
وی افزود: مثلا همین اواخر مشغول کار در سریال آتش در گلستان اثر پرویز شیخ طادی بودم که از شبکه ۵ پخش شد و مملو از انفجار و صحنه های جنگی بود که کار سختی بود و پس از آن سریال محمدحسین لطیفی سنجرخان را کار کردم که دائما با حضور هنروران در بین اسب ها و مملو از انفجار بود و یا سریال زیرخاکی را هم که در همین زمان کار کردم صحنه هایی جنگی داشت و همه کارهایی سخت بود.
طراح و مجری جلوههای ویژه مجموعه هیولا (مهران مدیری ۱۳۹۷) اظهار داشت: حتی چیزی که از آن تحت عنوان باران یاد می شود در مواردی بسیار سختر و توانفرسا تر از جلوه های فیلم جنگی است. این که شما شب تا صبح زحمت می کشید که در نهایت یک پلان گرفته باشید آن هم در سرمای ۱۵ درجه زیرصفر. به همین دلیل همه کارهایی که انجام می دهم را دوست دارم و همگی سخت هستند.
وی در توضیح این موضوع که در حال حاضر مشغول انجام چه کاری است، یادآور شد: این روزها مشغول کار با سعید نعمت الله در سریال پدر گواردیولا هستم؛ فیلم سینمایی بخارست را به تهیهکنندگی علی طلوعی وکارگردانی سید مسعود اطیابی کار می کنم و مشغول کار در مجموعه خرده روایت ها تهیه کنندگی سیدصادق حسینی و کارگردانی محمدباقر مفیدی کیا برای تلویزیون هستم.