اذان ماندگار و تاریخی مرحوم رحیم موذن‌زاده اردبیلی از مداحان خوشنام و فقید کشورمان توسط محسن حسینی نوازنده سنتور و پژوهشگر موسیقی ایرانی نُت نویسی و اجرا شد.
محسن حسینی، نوازنده و پژوهشگر موسیقی ایرانی بیان کرد: پس از اینکه در سال گذشته موفق به نت نویسی مناجات «ربنا» با صدای مرحوم محمدرضا شجریان شدم و خوشبختانه با استقبال بسیار خوب پژوهشگران و برخی از نوازندگان مواجه شد، امسال هم تصمیم گرفتم همزمان با ایام ماه مبارک رمضان اذان مرحوم رحیم موذن زاده اردبیلی را که در سال ۱۳۳۴ تولید و تا به امروز تبدیل به نوایی ماندگار و دلنشین برای ما ایرانیان شده است، نت نویسی کنم و آن را در دسترس مخاطبان و پژوهشگران قرار دهم.
وی درباره جزییات این اثر موسیقایی توضیح داد: این نسخه از اذان در سال ۱۳۳۴ از مؤذّن شهیر، رحیم مؤذّن زاده اردبیلی در رادیو تهران ضبط شده و در سال ۱۳۸۶ به عنوان میراث فرهنگی کشور ثبت ملی شده است. البته گرچه این اذان از لحاظ تلفّظ حروف و قواعد زبان عربی دارای نکاتی قابل بحث است ولی بر گوش و دل مسلمانان ایرانی خوش نشسته و در واقع مشهور ترین و شنیده شده ترین اذان در ایران است. این در حالی است که اجرای دلنشین و در عین حال تخصصی موذّن، انتخاب استادانه گوشه «روح الارواح» در مایه بیات ترک از ردیف موسیقی ایرانی برای اجرای این اذان که ذاتاً نشاط‌انگیز است، استفاده از عناصر آواز ایرانی همچون تحریر که در بین مؤذّنین مرسوم نیست، حس و حال معنوی و خاص مؤذّن حین ضبط آن از ویژگی‌های نوای ملکوتی مرحوم موذن زاده برای اجرای اذانی است که نوازشگر گوش‌های ماست.
این نوازنده سنتور و پژوهشگر موسیقی ایرانی بیان کرد: این اذان از دو بخش کلّی تشکیل شده که بخش اول به مناجات قبل از اذان و بخش دوم خودِ اذان است. بخش مناجات در محدوده صداهای بم و خود اذان در محدوده صداهای اوج خوانده شده است. در واقع هر دو قسمت در مایه بیات ترک هستند ولی با دو شاهد مختلف که ارتباط منطقی موسیقایی با هم ندارند.
حسینی تصریح کرد: هدف از این آوانگاری و نت نویسی صرفاً یک فعالیت هنری پژوهشی بوده و هر گونه استفاده از آن با ذکر منبع بلامانع است. البته به جهت مراعات شأن موضوع سعی کرده‌ام اجرایی ساده و موقّر و در عین حال گویا بر طبق نت با ساز سنتور داشته باشم و زینت‌ها و تکنیک‌ها را به جا و در حد لزوم استفاده کنم. البته بر اهالی موسیقی پوشیده نیست که اجرای قطعات آوازی با کلام و همچنین تداعی شعر با سازهای مضرابی مانند سنتور پیچیدگی‌ها و ظرافت‌های خودش را دارد.
