بیانیه خانه سینما خواسته زنان سینماگر را نادیده گرفته است/ حکمیت و ریش سفیدی فایده‌ای ندارد
به گزارش خبرنگار سینمایی بارز نیوز، چند روز پیش شماری از سینماگران زن با انتشار بیانیه‌ای در اعتراض به آنچه که رواج خشونت و آزار جنسی در سینمای ایران خواندند، نوشتند: هرگونه خشونت، آزار و باج‌گیری جنسی در محیط کار از نظر ما محکوم است و برای توقف آن خواستار عواقب قانونی جدی برای متخلفین هستیم. آنها تشکیل کمیته‌ای مستقل در خانه سینما برای رسیدگی به این روایت‌ها را خواستار شدند.
غزاله سلطانی، کارگردان فیلم سینمایی پرسه در حوالی من و … آسمان آبی در گفت و گو با خبرنگار سینمایی بارز نیوز با اشاره به این نکته که بیانیه خانه سینما هیچ توجهی به خواسته زنان سینماگر مبنی بر تشکیل کمیته‌ای مستقل نکرده اظهار داشت: خانه سینما در این بیانیه گفته ما خودمان در شورای صیانت مسائل را حل می‌کنیم. در حالی که به نظرم شورای صیانت صلاحیت تخصصی برای حل مشکلات حوزه خشونت علیه زنان را ندارد. دو نفر از اعضای شورای صیانت رئیس هیات داوران و مدیرعامل خانه سینما هستند که هر دو از تهیه کنندگان قدیمی و با تجربه سینما هستند که بعید می دانم صلاحیت تخصصی ورود به این حوزه را داشته باشند، حتی حضور فرد حقوق دان در شورا باید با تخصص خشونت و آزار جنسی باشد. آنها به عنوان سینماگر ساز و کار سینما را می شناسند. بعید می‌دانم دیگر اعضای شورای صیانت هم تخصصی در این زمینه داشته باشند.
خانه سینما مصلحت اندیشی‌های عجیب و غریب دارد
وی افزود: گاهی مصلحت اندیشی های عجیب و غریب در خانه سینما افراد قربانی و ضعیف را به سکوتی آزاردهنده دعوت می‌کند که زخم هایش برای سال ها بر پیکر قربانی باقی می‌ماند؛ ما باید به دنبال حل مساله باشیم نه پاک کردن صورت مساله. فایده حکمیت و ریش سفیدی چیست اگر کمکی به حل کردن ریشه ای مشکلات جاری نکند؟
سلطانی با بیان این که سینما جامعه کوچکی است توضیح داد: به نظرم قانون مداری به فرهنگ سازی در این زمینه کمک شایانی خواهد کرد. یادمان باشد پرداخت هزینه های زیاد مادی و معنوی برای افراد خاطی در وقوع جرم بسیار پیشگیرانه است. و اگر تعرضی اتفاق افتاد و خشونتی اعمال شد قربانی با امنیت روان و پشتیبانی قانون می تواند دادخواهی کند. آیا امروز همچین فضای امنی وجود دارد؟
نباید سکوت کنیم
وی درباره انگیزه خودش از امضای نامه اعتراض آمیز زنان سینماگر گفت: من فکر کردم وقتش رسیده که درباره این موضوعات حرف بزنیم و نباید سکوت کنیم. البته فرهنگسازی زمان می برد و با یک روز و دو روز اتفاق نمی‌افتد. من در فیلم‌هایم هم دغدغه‌های زنانه دارم و برایم خیلی مهم است که مسائل زنان در جامعه ایران به کدام سو می رود. من کمپین و پویش من هم در اینستاگرام دنبال می‌کردم وروایت‌های دردناک و مختلف قربانیان خشونت جنسی را می‌خواندم.
سلطانی افزود: نگارش این نامه اتفاق خوبی بود. همینجا از دوستانم که این بیانیه کامل و مهم را نوشتند تشکر می کنم.
روایت‌های زنان به جامعه آگاهی می‌دهد
سلطانی افزود: دوست دستیارمان شجاعت به خرج داد و با اسم خودش ماجرایی را روایت کرد. حدود یک سال و نیم پیش هم در توییتر روایت های من هم راه افتاد. این روایت ها به افراد جامعه آگاهی می‌دهد و خیلی ارزشمند است. مردم آگاه می شوند که تجاوز و تعرض و آزار جنسی چیست و می‌فهمند تعرض زبانی هم می‌تواند در زیرمجموعه خشونت جنسی قرار بگیرد. برای خود من هم اتفاقاتی افتاده است که حتما روایت خودم را خواهم نوشت، و از تمام زنانی که مورد تعرض و آزار قرار گرفته اند می خواهم روایت خودشان را بنویسند و سکوت نکنند.
کارگردان فیلم سینمایی پرسه در حوالی من اظهار داشت: خشونت جنسی این قدر در روابط و رفتارهای برخی مردها و افراد جامعه تنیده شده که خودشان هم نمی توانند تفکیکش کنند. به عنوان مثال اکثر زنان جامعه از بچگی با متلک زبانی آشنا شده اند و گاهی اوقات متوجه نمی‌شوند که این کار یک تعرض است و می تواند جرم باشد. آنها متوجه نیستند که باید جلوی این قضیه ایستاد و اجازه نداد که این متلک گفتن پیشرفت کند و به سمت و سوی دیگری برود. ما مرزبندی های خشونت جنسی علیه زنان را نمی شناسیم. متاسفانه این خشونت آن قدر در زندگی مان تنیده شده که به راحتی از کنارش رد می شویم.
شوخی جنسیتی هم نوعی تعرض محسوب می‌شود
وی با تاکید بر این که شوخی جنسیتی هم نوعی تعرض محسوب می‌شود بیان کرد: من خودم همیشه و همه جا به شوخی‌های ضد زن اعتراض می کنم. در گروه های خانوادگی باید جلوی شوخی های جنسیتی بایستیم و اعتراض کنیم. چرا همه زن ها به یک شوخی جنسیتی می خندند و هیچ کسی تلنگری نمی زند؟
این فیلمساز اظهار داشت: من فکر می‌کنم قدرت و نفوذ یکی از مسایل تاثیرگذار در حوزه خشونت علیه زنان است. البته این را هم اضافه کنم که خشونت علیه مردان هم اتفاق می افتد ولی متاسفانه در جامعه ما زنان بیشتر مورد آزار و تعرض قرار می گیرند. آزارگر از نفوذ و قدرت خود استفاده می کند و بیشتر سراغ کسانی می رود که از او ضعیف‌تر هستند؛ اینجا آزارگر از قدرتش سواستفاده می کند. به همین دلیل کمک به افراد قربانی که در میان خشونت از موضع ضعف خود آسیب دیده اند بسیار حیاتی است.
