وقتی همه مقصرند جز سهراب و کیانوش
«سهراب مرادی» دارنده مدال طلا المپیک ۲۰۱۶ ریو و عنوان دار جهان در دسته ۹۶ کیلوگرم وزنه‌برداری به خاطر سیستم جدید گزینشی فدراسیون بین‌المللی این رشته و عدم کسب امتیازات لازم از حضور در سومین آوردگاه المپیکی خود بازماند. اما این پایان داستان نبود بلکه بعد از اعلام استارت لیست دسته ۹۶ کیلوگرم هجمه هایی علیه وزارت ورزش کمیته ملی المپیک و فدراسیون وزنه‌برداری شکل گرفت و منتقدان بر حذف تعمدی این ورزشکار پافشاری دارند حذفی که برخی آن را معامله دانسته تا کشور قطر بتواند با فارس الباخ مصری نخستین مدال طلا خود را در ادوار المپیک ضرب کند.
اما فدراسیونی که اکنون متهم به معامله با قطری‌ها شده چگونه موجب حذف مرادی شد و آیا ادعای منتقدان کنونی درست است؟ برای بررسی اتفاقات دسته ۹۶ کیلوگرم وزنه‌برداری ایران نگاهی به عملکرد نهادهای ورزشی کشور در قبال سهراب مرادی و کیانوش رستمی خواهیم داشت.
سوال نخست در زمینه بازماندن سهراب از المپیک با این موضوع طرح خواهد شد که چرا مسیر نفر نخست دسته ۹۶ کیلوگرم جهان ناهموار و در نهایت وی را در باتلاق گزینشی‌ها گرفتار کرد؟ برای پاسخ به این پرسش لازم است تقویم زمان را ورق بزنیم تا به خرداد ۹۸ برسیم. در یکی از روزهای گرم این ماه خبری در رسانه ها منتشر شد که شوکی به ورزش کشور بود. سهراب مرادی از ناحبه کتف دچار مصدومیت شد، این مصدومیت به پاشنه آشیل او تبدیل و بنا به گواه کارشناسان در همان روز رویای او برای المپیک رنگ باخت.
چرایی مصدومیت مرادی برای تمام ورزش دوستان ایران مشخص و نیاز به توضیح بیشتر نیست این مصدومیت موجب شد تا بنا به جدول ارائه شده از سوی فدراسیون بین‌المللی وی نتواند جایی در بین هشت نفر برتر دسته ۹۶ کیلوگرم داشته باشد و اگر ۹۰ امتیاز رقابت‌های گزینشی سوییس نبود مرادی به مانند «سعید علی‌حسینی» در سال ۲۰۱۹ با المپیک توکیو خداحافظی می کرد. ۹۰ امتیاز سهراب را در جدول نگه داشت و تعویق یکساله المپیک شانس وی را برای حضور در این آوردگاه بیشتر کرد. مرادی به ازبکستان اعزام شد. او باید در مسابقات قهرمانی آسیا امتیاز لازم برای رسیدن به عنوان برترین ورزشکار قاره را کسب می کرد اما عملکردش با سهراب سال ۲۰۱۸ کاملا متفاوت بود و در کلمبیا نیز مصدوم شد تا منتقدان امروز به نقل از وی تیتر بزنند «المپیک توکیو قسمت من نیست.»
اما با وجود اعتراف صریح مرادی به ناتوانی در کسب سهمیه المپیک اکنون برخی از حذف تعمدی و معامله بر سر مدال این ورزشکار خبر می‌دهند. حال برای آنکه ثابت شود فدراسیون چگونه حذف تدریجی را در دستور کار قرار داده و معامله بر سر مرادی چگونه با قطری‌ها جوش خورده، نگاهی به اقدامات این نهاد ورزشی و کمیته ملی المپیک در قبال ملی‌پوش دسته ۹۶ وزنه‌برداری خواهیم داشت.
اعزام به آلمان و تقبل هزینه درمان مرادی از سوی کمیته ملی المپیک و فدراسیون، خالی کردن جدول دسته ۹۶ کیلوگرم از ملی‌پوشان ایرانی برای ارتقا جایگاه مدال طلا المپیک ۲۰۱۶ ریو (حذف علی میری و سید ایوب موسوی)، اعزام مرادی به کلمبیا برای کسب سهمیه، نامه به فدراسیون جهانی برای جایگزین امتیاز مسابقات کلمبیا با گزینشی سوییس، اجازه تمرین انفرادی به سهراب مرادی در ۲ سال گذشته و اعزام به اردوهای پیش از اعزام به توکیو در شهر رامسر، تنها بخشی از اقدامات فدراسیون برای نگه داشتن سهراب در جدول مسابقات بود.
البته این اقدامات تنها برای سهراب مرادی نبود بلکه فدراسیون و کمیته ملی المپیک در راستای حمایت از قهرمانان ملی کیانوش رستمی را نیز تحت پوشش و حمایت کامل خود قرار داد. فدراسیون وزنه‌برداری ابتدا کیانوش رستمی را برای بورسیه ورزشی به کمیته بین‌المللی المپیک معرفی کرد و در ادامه تمام هزینه‌های اردوهای انفرادی او توسط فدراسیون، کمیته و وزارت ورزش پرداخت شد.
کیانوش که تا پیش از مسابقات قهرمانی ۲۰۱۹ وزنه‌برداری جهان تنها در جام پادشاهی تایلند امتیاز لازم برای المپیک گرفته بود به عنوان جانشین سهراب مرادی به مسابقات قهرمانی جهان اعزام اما در آنجا در آنجا اوت کرد. فدراسیون بعد از این مسابقات رستمی را به قطر کاپ اعزام کرد تا در جدول گزینشی‌ها باقی بماند. اما با وجود تمام این شرایط کیانوش تنها ۳ هزار و ۱۴ امتیاز کسب کرد و در جمع ۳۰ نفر برتر دسته ۹۶ قرار نگرفت.
اما چرا مدال دسته ۹۶ کیلوگرم وزنه‌برداری المپیک به ایران نرسید؟ این سوالی است که منتقدان آن را از مدیران فدراسیون و کمیته ملی المپیک می‌پرسند اما کارشناسانی که خود بیش از دیگران در جریان مسابقات گزینشی هستند انتقادی به ۲ ملی‌پوش ایرانی این دسته وارد نخواهند دانست.
چرا کسانی که امروز نهادهای ورزشی کشور را متهم به معامله خواهند کرد در برابر خودسری‌های رستمی و مرادی سکوت کردند. آیا این ۲ ملی‌پوش اگر با کسب امتیاز لازم در جمع هشت نفر برتر قرار می‌گرفتند کسی جرات حذف آنان را داشت. منتقدان امروز به خوبی می دانند که کمیته ملی المپیک و فدراسیون وزنه‌برداری بیش از مرادی و رستمی به مدال طلا دسته ۹۶ کیلوگرم نیاز داشتند.
چرا کسی امروز ریشه حذف سهراب مرادی را در خرداد سال ۱۳۹۸ جستجو نمی کند. روزی که قهرمان ملی ایران به دور از چشم مربیان ۲۰۰ کیلوگرم را در یکضرب بلند کرد تا مصدومیت کتف به پاشنه آشیل وی تبدیل شود. رویای المپیکی شدن مرادی در همان روز رنگ باخت.
این کارشناسان که این روزها مدعی معامله طلا دسته ۹۶ کیلوگرم هستند چرا خُرده‌ای به کیانوش رستمی به خاطر اوت‌های متعدد وی نخواهند گرفت. آنان که پست‌های معنادار رستمی را بازنشر می‌کنند تا کنون از ملی‌پوش کرمانشاهی وزنه‌برداری سوال کردند که کدام مدیر موجب اوت وزنه‌های شما در پاتایا یا رشت شد. چرا رستمی در ازبکستان نتوانست مجموع ۴۰۰ کیلوگرم را ثبت کند در در جدول اصلی باقی بماند.
بی‌تردید مدعیان حذف تعمدی سهراب مرادی از تلاش کمیته ملی المپیک و فدراسیون در پرداخت هزینه اعزام کیانوش رستمی به سوییس هستند. رستمی در آن مسابقات بدون انکه دز زمان قانونی ثبت‌نام کند با چراغ سبز «تاماش آیان» رییس سابق فدراسیون بین‌المللی وزنه‌بردرای مدعی حضور در سوییس بود تا کمیته ملی المپیک هزینه اعزام او را متقبل شود. هزینه ای که هیچ سودی برای وزنه‌برداری ایران نداشت.
